Nieuw visrestaurant van Simonis op Scheveningen: 'Ja zeg, dit wordt nummer acht' (2024)

DEN HAAG - Begin volgend jaar opent Simonis een nieuw restaurant op Scheveningen. Het komt in een nieuw pand, waaraan momenteel nog druk wordt gebouwd. De plannen voor het restaurant waren er al tien jaar, maar liepen door allerlei oorzaken zoals corona steeds vertraging op. Maar inmiddels verrijzen de contouren van de nieuwe eetgelegenheid en droomt de toekomstige manager al van haar nieuwe stek.

'Het hoeveelste restaurant dit wordt? Poeh, daar moet ik even over nadenken', zegt pater familias Allie Simonis (66) als we door een flinke hoop zand naar zijn jongste aanwinst lopen. Tijdens het laveren tussen afzetlinten en de bekende rood-met-witte bouwhekken, slaat hij aan het rekenen. 'Even kijken hoor, één, twee, drie, vier', telt hij hardop mompelend. 'Eh… Nummer acht. Ja zeg. Dit wordt nummer acht.'

De nieuwe zaak wordt gebouwd aan de Visafslagweg, tegenover de plek waar eerder dit jaar nog de snackbar van Simonis afbrandde. In het gebouw komt ook de KNRM te zitten, in de andere helft van het pand. De voorkant is van Simonis. De plannen hoe het eruit moet komen te zien en wat voor soort restaurant het wordt zijn al vergevorderd.

Dat blijkt als Allie's dochter Naomi (26) het pand binnenwandelt. Zij mag hier straks de kar gaan trekken, vertelt haar vader. Het wordt 'haar' zaak. Terwijl ze op haar mobieltje enthousiast de schetsen laat zien, vertelt Naomi meer over het nieuwe restaurant. 'Kijk, hier heb je uitzicht op zee.' En de naam dan? 'Het gaat Beso by Simonis heten', zegt ze. 'Dat is kus van Simonis, in het Spaans', vult Allie aan.

Het restaurant gaat ook de Spaanse keuken voeren. 'Wij staan natuurlijk bekend om de vis. Nou, die heeft een hoofdrol in de Spaanse keuken. We koken hier straks authentiek Spaanse gerechten, zoals gamba in olie, inktvis en paella, maar ook nieuwe dingen. We zijn vorige week al met de koks naar San Sebastian gegaan, om inspiratie op te doen. Dat is hét walhalla van de Spaanse eetcultuur.'

Het aanbod van Simonis wordt daarmee nog diverser. Ze hebben nu natuurlijk al het beroemde restaurant even verderop, bekend van de omgeroepen nummertjes. Maar ook Encore en Catch draaien al weer een tijdje mee en dat zijn zaken in het 'hogere' segment met gerechten als sushi, sashimi en ook dikke biefstukken. Uit de zaken komt het idee mee voor een bar waaraan gasten kunnen eten, want 'dat doen ze daar ook graag', zegt Naomi. 'En er komt boven ook een borrelplek.'

Maar hoe komen ze nou op die nieuwe, Spaanse variant? 'We kijken altijd naar kansen. Er zijn in deze omgeving weinig goede Spaanse restaurants. Er zijn wel al zeven of acht Italianen hier in de haven. Dus die kant wilden we niet op. En in een haven hoort natuurlijk vis, dus zo kwamen we bij Spaans uit. Je schat gewoon een beetje je kansen', vertel Allie. Doen ze dan geen marktonderzoek voordat er zo'n grote investering wordt gedaan? 'Welnee, we doen gewoon alles met de natte vinger.'

Naomi glimlacht bij deze uitspraak van haar vader. Of die lach blijvend is, dat is natuurlijk de vraag. Want het wordt sowieso aanpoten, als het een succes wordt. Tachtig plekken beneden, tachtig plekken boven en ook nog eens zo'n vijftig op het terras. Dan staan de mensen toch even naar je te kijken, als 'dochter van de baas'. Of niet?

Naomi: 'Ik werkte eerder al als leidinggevende bij Catch. Daar is het personeel wat ouder dan in de andere zaken. Gelukkig kende ik veel mensen al wel. Maar inderdaad, je moet wel eerst wat respect zien op te bouwen. Gelukkig is het goed gekomen.' Ook had ze al eerdere en leidinggevende functie bij Encore. De goedlachse Naomi benadrukt wel dat ze 'gewoon keihard meewerkte.' En, ze is onderaan begonnen. 'Ja, als wijkloper. Tafels uitserveren. En daarna als gastvrouw.'

Ervaring of niet, het is misschien toch wel spannend, om als lid van de nieuwe generatie verantwoordelijk te zijn voor zo'n nieuw restaurant. Maar dat lijkt mee te vallen. Nerveus voor de nieuwe zaak is ze in elk geval niet. 'Een gezonde spanning, dat wel. Ik wel er net zo'n succes van maken als op de andere locaties, maar het blijft natuurlijk afwachten.'

Nog een heikel punt. Het lijkt ook een beetje onlogisch, om fors te investeren in een nieuwe zaak als we onderweg zijn naar een fikse crisis. 'Dat maakt het natuurlijk wel spannender, ja.' Maar, vult haar vader aan: 'Mensen moeten toch blijven eten. Dat bleek ook tijdens eerdere crises. Het kan natuurlijk wel zijn dat ze goedkopere dingen bestellen. En de plannen voor deze zaak zijn al uit 2012, toen was er nog geen vuiltje aan de lucht.' Naomi: 'Tja, als horecaondernemer met je toch risico nemen.'

Die crisis is volgens Simonis senior beetje bij beetje al merkbaar. Het personeelstekort, waar ook veel andere ondernemers mee kampen, begint volgens hem al wat af te nemen. 'We krijgen de laatste tijd steeds meer mensen die zichzelf melden. Bijvoorbeeld omdat er mensen worden ontslagen in de Westlandse kassen. Het gaat echt wel slechter met de economie en niet alleen vanwege de oorlog', zegt Allie.

Ondertussen broedt hij al op nieuwe plannen. Eigenlijk wil hij een nieuw gebouw neerzetten op de plek van de afgebrande snackbar. Maar de gesprekken met de verzekering zijn nog gaande, dus wellicht komt ook 'gewoon' de snackbar terug. Allie: 'Ik heb wel plannen om het groter te maken, zo'n vierduizend vierkante meter. Dan verhuizen we de vestiging verderop daar naartoe.' Dat is die met die nummertjes, toch? 'Ja, dat klopt. Het is wel moeilijk om de goede sfeer van dat pand mee te nemen. Dus die nummertjes, die blijven sowieso.'

Gelukkig maar, want nergens ter wereld worden getallen in zulk fraai plat Haags omgeroepen. Al is dat tegenwoordig wel minder vaak. Mensen krijgen nu een 'buzzer' mee, die afgaat als hun bestelling klaar is. 'Ja, we moesten steeds meer mensen inzetten omdat gasten niet goed opletten. En dan werd het eten koud. Maar soms krijgen die buzzers geen contact of reageren mensen nog steeds niet. Dan roepen we het nummer nog wel om door de microfoon.'

Eerst maar eens die nieuwe zaak voor dochter Naomi. Gaan ze de familie Van der Valk achterna, door elk kind een eigen 'winkel' te geven? 'Haha, vroeger kregen ze een step een en bal, nu een restaurant', lacht Allie. 'Er zijn zeven kinderen en in de volgende generatie al tien.' Een snelle rekensom van uw verslaggever leert dat er dus op die manier nog zeker negen zaken bij moeten komen.

De grote baas van het visimperium reageert hoofdschuddend. 'Nou ja, laten we eerst maar eens kijken of het lukt om op de plek van de snackbar iets nieuws, groots neer te zetten. Dat geeft met zo'n oppervlakte werk aan zeker drie kinderen, dat scheelt dan weer.' Hoewel halverwege de zestig gepasseerd, denkt hij nog lang niet aan zijn pensioen.

'Ik wil bezig blijven, als je stopt gaat het de verkeerde kant op.' Hij ziet ook nog genoeg kansen voor de omgeving van de Visafslagweg, blijkt als hij ons nog even meeneemt op een rondje door de buurt. Achter de snackbar draaien betonmolens en bouwkranen overuren. 'Kijk, hier wordt een parkeergarage gebouwd. Met meer dan achthonderd plekken. Die moet volgend jaar klaar zijn. Dus onze klanten kunnen straks prima parkeren.'

Naomi vertrouwt ons ondertussen toe dat er nog wel een kleine kink in de kabel kan komen bij haar nieuwe restaurant Beso. 'Het is op dit moment nog steeds lastig een aannemer te vinden. En we willen echt begin volgend jaar klaar zijn, want dat is de beste tijd. Ook vanwege het terras.' Haar vader speelt meteen handig in op de media-aandacht. 'Schrijf dat maar goed op ja, mochten er nog goede aannemers zijn, laten die zich dan vooral bij mij melden.'

Radio West